محبت

این صفحه هجده سال هست که متولد شده و من در دهه ی سوم زندگی، اینجا هستم

روبروی رد پای مخاطبینی که سالهاست رفتتند...من بزرگتر شدم و میل ام به آموختن، بیشتر از اشتراک گذاشتن آموخته هاست، اما چه کنم که این نگاه کردن به قد رعنای این نوجوانِ هجده ساله، من رو به وسوسه می اندازه تا گهگاه بنویسم

شاید حرفی به مذاق مخاطبی خوش بیاد و در ایجاد حال خوش یک انسان شریک بشم...

.

.

.

محبت...

درباره وبلاگ محبت

ورودتان به محبت را از صمیم قلب خوش آمد میگویم
در اینجا کلام،از جنس بیهودگی و اتلاف زمان نیست
ما به دنبال اتقان ایم و از بهترین ها،بهترین ها را میگزینیم
به دنبال این هستیم که جابر باشیم،و مصفای کدورت فکر و دل و جان
امبدوارم این کمترین شایستگی خدمت به جوانان پاک ضمیر ایران پاک را داشته باشم
محبت...

شهره شهر باشی و در عالم بالا ناشناس...

و این، چه بد خسرانی است...

محبت...

اگر شدت صدای ما در بیان مفاخر، موفقیت ها، داشته ها و رجحان هایمان در اجتماع و انظار عمومی، با شدت صدایمان در بیان نواقص، کمبود ها، نداشته ها و نقاط ننگ زندگی مان یکسان بود؛ آن موقع ما یکی دیگر از شروط ابتدایی لازم برای انسان شدن را کسب کرده ایم...

محبت...

وقتی رسانه ها و محافل مملو از بی سرو پایان ره گم کرده و کم دانش گشته...

وقتی فرزانگان، دانشمندان، ادبا و حکیمان مهجور گشته و به پستو رانده می شوند...

وقتی الگو ها و سلبریتی ها، فاسدانی بی دانش و ثمر، و یاوه گویانی تربیت نیافته اند، باید خون گریست به حال خویش و نسل های آتی...

به راستی انقطاع از همراهی سیل مردم، گزینش تنهایی و تلمذ نزد حکیمی فرزانه، بهترین انتخاب و مونس ما نخواهد بود؟!

 

محبت...

وقتی از زیبایی های باطن تهی باشیم، لاجرم به زیبا نمایی های برون، دستکاری و تغییرات بیهوده روی می آوریم... اگر اطراف تو پر از رنگارنگی ها، اطوار ها و زیبا نمایی هاست، بدان گرداگرد ات را زیبا رویان زشت سیرتی در بر گرفته...

و بی شک بدانیم در امتداد زمان، خو و بوی همنشین در جان مان اثر خواهد کرد...

محبت...

گاهی دنیا رنگ می بازد و پذیرش کوچ از آن هولناک است...ترس از ترک آنچه سالیان سال برای آن تلاش کرده ایم، وحشت ترک عزیزان، وحشت ترک مال، بیم رفتن به عالمی جدید، دو راهی بودن یا نبودن حقیقتی در پس مرگ...

خوشا به حال آن کس که کوله باری پر نور بر پشت خود بست و با قلبی اطمینان یافته چشم فرو بست...

 

محبت...

ما ابوالبشر مخلوقاتی ضعیفیم، به ضعیفیه ناتوانی در تحمل درد وجود یک خار کوچک در سر انگشتان دست...

حال این انسان، با کدامین جسارت، روی زمین سرکشی و عصیان کند؟

محبت...

ره گم کرده

نوشته شده توسط پدرام در چهارشنبه یکم دی ۱۳۹۵ |

محبت...

آداب... همه ما نحوه خوردن غذا رو آموختیم، نحوه پوشیدن لباس و خوش پوشی رو آموختیم، نحوه نظافت های روزانه رو آموختیمیاد گرفتیم که در مهمانی ها چطور حرفه ای و جنتل صحبت و رفتارکنیم تا بیشتر در چشم ها قرار بگیریماما فقط عده قلیلی یاد می گیرند که چطور بدون آزردن دیگران صحبت کنند، بدون سو ظن فکر کنند، بدون تحمیل بار و رنجش خاطر بر دیگران، رفتار کنند... به اصطلاح؛ در طی دو سال سخن گفتن می آموزیم اما درک و رعایت گفتن سخن، رفتار و تفکر بجا و نابجا بعضا 50 سال زمان می برد... و چه کثیر بیچارگانی که اشتغال به این امر خطیر؛ زمانی بیش از عمرشان طلبید.. و عمر سر رسید... برای آموختن این مهمترین های زندگانی؛ ب محبت...ادامه مطلب